‘Ik heb wel eens nachtmerries. Niet zo heel vaak, maar als ik ze heb, zouden ze zo uit het werk van Edgar Allan Poe kunnen komen. Een van zijn verhalen gaat over een groep mensen die zich hebben opgesloten in een feestruimte, om zo de rode dood die heerst, de pest, buiten te sluiten. Uiteindelijk kunnen ze niet meer ontsnappen uit hun eigen gevangenis, en leggen ze allemaal het loodje.

Zo'n beklemmende droom, waarin ik vastzit in een ruimte en me nauwelijks kan bewegen, heb ik vaker. Ik heb me laten vertellen dat het Poe's ergste angst was om levend begraven te worden. Jezelf terugvinden in je eigen graf lijkt me inderdaad zo'n beetje het ergste wat je kan overkomen.

Ik ben een tijdlang obsessief bezig geweest met Edgar Allan Poe. Fascinerend hoe hij vanuit een soort droomstaat naar de wereld kijkt. Op die manier kun je de wereld een stuk boeiender maken - alsof je, kijkend naar het dagelijks leven, oplet wat er allemaal in je ooghoek afspeelt. Zo leg je een magische laag over de werkelijkheid.

Dat is het leuke van muzikant zijn. Door muziek kun je ook iets magisch maken. Neem filmmuziek: stel, ik krijg een film waarin ik een nachtelijke stad zie. Doe ik daar een beetje 'trillende' muziek bij, dan wordt dat opeens íets. Het voegt suspense toe, een laag van emotie.

Toen Caesar stopte, zocht ik iets wat mij kon inspireren tijdens het alleen werken, zonder de feedback van bandleden. En wat me altijd heeft geïnteresseerd is de werking van fantasie. Ik verdiepte me in auteurs van fantastische verhalen: Jules Verne, Lewis Carroll, Edgar Allan Poe. Het is nog steeds een wens om een trilogie van liedjes te maken met hun fantasieverhalen als inspiratiebron.

Ik ben begonnen met Poe, en langzaam begon die een beetje bezit van me te nemen. Ik las van alles over Poe. Het was een tragische man, die veel heeft geleden onder het verlies van zijn moeder, en zijn relatie met zijn stiefvader. Die enge verhalen schreef hij vooral voor het geld, maar daarnaast heeft hij veel taalvernieuwing doorgevoerd. Zijn detectives stonden bijvoorbeeld model voor Sherlock Holmes. Enfin, op een gegeven moment had ik wel door dat ik iets te veel doordraafde in mijn fascinatie voor die negentiende-eeuwse, duistere romantiek.

Ik ging gewoon met een stapel gedichten achter de piano zitten, en sommige nummers schreven zichzelf. Het concept van de onttovering van de wereld is me altijd bijgebleven - dat door de wetenschap langzaam de magie uit de wereld verdwijnt. Terwijl je moet openstaan voor het onbekende, het magische. Poe had wat dat betreft precies wat ik zocht.’

Roald van Oosten was zanger van rockband Caesar. Hij componeert film- en theatermuziek. Zijn folkrockalbum ‘A Stir is in the Air’ is geïnspireerd op het werk van Edgar Allan Poe.

Joris Belgers