‘Als ik ’s ochtends een blauwe plek op mijn been heb weet ik dat ik gedroomd heb en om me heen heb geschopt. Soms onthoud ik wel dat ik boos was, maar bijna nooit de droom zelf. Ja, ik heb wel eens gedroomd dat ik op een podium stond en mijn tekst niet meer wist.

Ik ben meer van het dagdromen. Vroeger op school keek ik heel veel uit het raam, dat stond ook in mijn rapport. Ik merk vaak dat ik alles zo bewust meemaak dat het lijkt alsof ik afwezig ben, dat zeggen mensen dan ook tegen mij. Maar ik registreer juist alles en als ik erover vertel dan kan ik heel lang blijven praten, vaak over details.

Vanochtend, tijdens het zwemmen, zag ik een vrouw in het water met een microfoontje voor haar mond. Ze stond voor een groepje aquajoggers, bewegend op de muziek van ‘Meisjes met rooie haren’. Dan stel ik me voor dat die vrouw eigenlijk zangeres wil zijn en keihard in het zwembad dat liedje staat te zingen.

Als ik zo niet zou kijken en denken, zou ik het heel saai vinden, in mijn eentje in het zwembad. Ik ben de hele dag zo bezig, aan het nadenken wat ik ermee kan. Soms is dat erg vermoeiend. Ik kan me ook door kleine dingen heel vervelend voelen.

Laatst speelden we in Gent, het was heel warm en zweterig en ik raakte in een soort trance, alsof ik oploste, dat was heel fijn. Dat gebeurt niet zo heel vaak.

Liedjes maken doe ik meestal als ik net wakker ben. Je bent dan op een bepaalde manier heel helder, wel sloom, maar ook heel fris. Soms lijken mijn teksten te gaan over dromen, maar dan is het toch iets wat ik echt heb meegemaakt, zoals in ‘Nachtauto’: ik was heel zat en in België, je stapt zomaar bij iemand in de auto en er is vertrouwen in de mensheid en de wereld. Voor mij gaat dat over geluk.

Mijn liedjes gaan vooral over verlangens. Verlangen is iets heel moois. Ik verlang naar heel veel liefde, van vrienden, familie. Dat is echt mijn thema, dat ik bang ben dat ik mensen kwijtraak, of dat ze me niet meer aardig vinden. Ik wil nooit ruzie.

Nu gaat Wannes, onze gitarist, weg uit de band, dat vind ik heel erg. De band is een goed excuus om een raar groepje mensen bij elkaar te houden. Voor mij is Roosbeef alles.’

Roos Rebergen (1988) schrijft liedjes en zingt. In 2005 won haar band Roosbeef de Grote prijs van Nederland. In 2020 verscheen haar vierde album ‘Lucky’.

Andrea Bosman