‘Ik ben een onzeker persoon, en ik maak me gauw druk over wat mensen van mij denken. Dromen hebben voor mij een functie als uitlaatklep. 's Nachts verwerk ik alle gedachten en gevoelens die ik overdag heb weggestopt, de zorgen waar ik 's avonds mee naar bed ben gegaan zijn verdampt als ik wakker word, zodat ik de dag redelijk fris kan beginnen. Het zijn voornamelijk nachtmerries die ik me herinner.

Als kind had ik daar al last van, met name op de middelbare school. Ik was een heel ambitieuze leerling en heb een klas overgeslagen, maar ik was ook faalangstig. 's Nachts had ik heftige dromen over het schoolwerk. Tegenwoordig heb ik in een stressvolle periode soms achtervolgingsdromen.

Of ik droom dat mijn vriend mij verlaat, bijvoorbeeld als de relatie onder druk staat omdat ik lange tijd in het buitenland ben om te duiken. Wie naar grote dieptes duikt is bang; bij freediving leer je angst en negatieve gedachten van je af te zetten, maar ik denk dat de stress via mijn dromen een uitweg zoekt. Ik heb het altijd heerlijk gevonden in het water, vooral onder water voelde ik me rustig, daar kon ik mezelf zijn. Ik zat jarenlang op een zwemclub en stelde me ten doel om, net als mijn moeder vroeger kon, vijftig meter onder water te leren zwemmen. In die tijd had ik 's nachts levendige dromen dat ik als een soort zeemeermin in zee zwom zonder de behoefte adem te halen: het gaf me een geluksgevoel dat ik nu ook heb als ik freedive. Deze sport, waarbij je met minimale hulpmiddelen langs een lijn naar beneden duikt, ontdekte ik op mijn achttiende tijdens een cursus in Thailand. Omdat ik er goed in bleek te zijn - de eerste keer kon ik zonder spanning al vijf minuten mijn adem inhouden - ben ik gaan trainen en wedstrijden gaan doen. Je moet zelfvertrouwen opbouwen, steeds een stukje dieper gaan.

De laatste maanden heb ik toegewerkt naar een nieuw wereldrecord. Dat is gelukt: op Bonaire heb ik gedoken naar 92 meter. Ooit hoop ik meer dan honderd meter te halen. Je grenzen verleggen is verslavend. Maar voorop staat het plezier om onder water te zijn. Mijn eerste duikpoging was een openbaring: het ging me zo makkelijk af en de onderwaterwereld was zo mooi dat ik het idee kreeg dat ik er wel zou kunnen wonen. Mijn sterke punt is dat ik me heel goed kan ontspannen.

Freediving is een soort mindfulness: je moet je hoofd leeg kunnen maken voordat je naar beneden gaat. Het is een sport waar je mentaal gezond van wordt, als ik duik laat ik al mijn onzekerheden achter me en weet ik precies hoe ik moet bewegen.’

Jeanine Grasmeijer (23) is voormalig wereldkampioen freediving. Met één ademteug dook ze naar 92 meter diepte. Ze studeerde geneeskunde in Maastricht.

Noor Hellmann